De nieuwe synagoge werd een heuse ‘poldersjoel’. Met iets oosters, iets christelijks, iets Joods én iets Gronings. De ramen in de gevel en de torens, de bogen op en onder de galerijen binnen: overduidelijk is te zien dat de Groningse synagoge gebouwd is in de Moorse stijl. Kenmerkend zijn de hoefijzerbogen in de ramen en rond de deuren.

Ook Kuipers’ christelijke achtergrond en ruime ervaring met kerkenbouw hadden grote invloed op de vormgeving van het gebouw. De klassieke kerkvorm is goed te zien: een kort en een lang tongewelf die samen een kruis vormen, een transept, een apsis, een middenschip en twee zijschepen. Het vele glas in lood maakt het helemaal af.

De rest van het gebouw kreeg in 1981 een totale make over door de Amsterdamse industrieel ontwerper Piet Cohen (1935). Hij ontwierp een compleet nieuw interieur, inclusief Heilige Arke, zitplaatsen, bima, amoed en verlichting. Het moderne, geometrische ontwerp vormt bewust een sterk contrast met de oosterse, ronde stijl van de rest van het gebouw.

Sinds de restauratie is de Groningse synagoge weer volop in gebruik. Het religieuze deel door de Joodse Gemeente als sjoel. Het openbare deel door de Stichting Folkingestraat Synagoge, nu Synagoge Groningen, als ruimte voor een permanente expositie over het jodendom en Joods Groningen, tijdelijke exposities, rondleidingen, concerten, educatie en lezingen.